Πρέπει ή δεν πρέπει να πληρώνουμε διόδια...; Κάποιος μπορεί να απαντήσει αρνητικά με το επιχείρημα ότι οι πολίτες πληρώνουν ήδη πολλά χρήματα με το ετήσιο τέλος κυκλοφορίας. Κάποιος άλλος μπορεί να υποστηρίξει ότι αυτό δεν αρκεί και ότι θα πρέπει να πληρώνουν περισσότερα εκείνοι που χρησιμοποιούν τους δρόμους. Θα συμφωνήσουμε και με τους δύο!
Τα τέλη κυκλοφορίας τα πληρώνουμε για να μπορούμε να κυκλοφορούμε τα αυτοκίνητά μας στους δρόμους. Αν δεν είναι αυτός ο λόγος που πάμε κάθε τέλος του χρόνου στις τράπεζες και τρέχουμε να προλάβουμε να αγοράσουμε το «σήμα», τότε ας ονομάσουν το εν λόγω τέλος κάπως αλλιώς. Ας πούμε, τέλος εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους. Παρ’ όλα αυτά, πολλά έργα γίνονται με τη συνεισφορά του ιδιωτικού τομέα και οι άνθρωποι θα πρέπει κάποια στιγμή να πάρουν πίσω τα χρήματά τους. Αν θέλουμε σύγχρονους και ασφαλείς αυτοκινητόδρομους, αυτό δεν μπορεί να συμβεί δίχως να πληρώσουμε και κυρίως δίχως να πληρώσουν οι χρήστες τους.
Από την άλλη πλευρά, όμως, ο κόσμος έχει εξοργιστεί από τρία γεγονότα:
- Καλείται να πληρώσει διόδια για δρόμους που ακόμη δεν έχουν κατασκευαστεί. - Οι σταθμοί των διοδίων είναι κοντά ο ένας στον άλλον και τείνουν να έρθουν ακόμη κοντύτερα. Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, σε λίγο θα υπάρχουν διόδια ανά 20 ή δέκα χιλιόμετρα... - Οι τιμές των διοδίων αυξάνονται εντυπωσιακά σε μία εποχή σκληρής λιτότητας. Αν χρειάζεσαι μπλοκ επιταγών για να διασχίσεις την μισή Ελλάδα, ελέω διοδίων, κάπου αυτό σε κάνει να αρχίσεις να εξεγείρεσαι... Αυτή είναι η μία πλευρά του θέματος. Η κυβέρνηση ξέρει καλά ότι ο κόσμος έχει δίκιο που διαμαρτύρεται και για τα τρία αυτά θέματα. Κάπου πρέπει να μπει ένα όριο. Να μην αρχίσουμε τώρα και συζητάμε για τιμές κόστους κατασκευής ενός έργου στην Ελλάδα, ούτε να συγκρίνουμε πόσα χρήματα καλείται να πληρώσει ο Έλληνας οδηγός και πόσα αντίστοιχα οι οδηγοί άλλων χωρών της ΕΕ , και μάλιστα την στιγμή που πηγές του υπουργείου Υποδοµών αναγνωρίζουν ότι τα διόδια είναι ακριβά ,ενώ η ενσωµάτωση στην τιµή των διοδίων ενός έµµεσου φόρου υπέρ του ∆ηµοσίου (το 70% των εσόδων από τα διόδια θα πρέπει να δίνεται υπέρ του ∆ηµοσίου µετά την αποπεράτωση των έργων) εκτοξεύει τις τιµές των διοδίων και προκαλεί τις αντιδράσεις των πολιτών. Υπάρχουν και κάποιες άλλες ενδιαφέρουσες πλευρές που δεν είναι ευρύτερα γνωστές. Κατ΄ αρχάς υπάρχουν εργολάβοι και εργολάβοι. Είναι άλλοι που απολαμβάνουν λεόντειες συμφωνίες και άλλοι που βρίσκονται ακριβώς στην απέναντι πλευρά. Έχουν δηλαδή αναλάβει τον ρόλο του νεροκουβαλητή για λογαριασμό του δημοσίου! Από την μία έχουμε την Αττική Οδό, όπου οι εργολάβοι κερδίζουν όσα δεν είχαν ονειρευτεί, καθώς φρόντισαν και συνέδεσαν την επιστροφή του έργου στο δημόσιο με τα κέρδη και όχι με τα έσοδα των διοδίων (!!!) και από την άλλη άλλους εργολάβους που καλούνται να επιστρέφουν στο δημόσιο ακόμη και το 90% των διοδίων που εισπράττουν!!! Το αστείο είναι ότι διάφοροι κυβερνητικοί δηλώνουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την κατανόησή τους στα αιτήματα των εξεγερθέντων. Μήπως θα έπρεπε να μειώσουν τα διόδια (και μάλιστα σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία) αντί να εκφράζουν τη συμπάθειά τους; Βλέπετε η συμπάθεια είναι κάτι αόριστο, ενώ η μείωση της τιμής των διοδίων κάτι συγκεκριμένο. Τους βολεύει να αναφέρονται γενικώς και αορίστως σε «εργολάβους». Με τον τρόπο αυτόν αποσιωπούν την αλήθεια (ότι και το κράτος δηλ. ευθύνεται για τις υψηλές τιμές) και ταυτόχρονα βάζουν όλους τους επιχειρηματίες στο ίδιο τσουβάλι. Με τον τρόπο αυτόν εξαφανίζονται και τα ίχνη της διαπλοκής ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν... Ένα από τα επιχειρήµατα όσων αντιδρούν είναι ότι δεν θέλουν να πληρώνουν για την κατασκευή ενός δρόµου που δεν χρησιµοποιούν. Αυτό το αναγνωρίζουν από το υπουργείο Υποδοµών λέγοντας ότι, για παράδειγµα, οι οδηγοί που χρησιµοποιούν το τµήµα του αυτοκινητόδροµου από Αφίδνες - Σκάρφεια χρηµατοδοτούν την Ιόνια Οδό, ενώ οι οδηγοί που κινούνται στο Πέταλο του Μαλιακού χρηµατοδοτούν τον αυτοκινητόδροµο Κεντρικής Ελλάδας (Ε65). Ωστόσο , δηλώνουν ανήµποροι να παρέµβουν αφού προβλέπεται από τη σύµβαση του 2007. Όλοι αναγνωρίζουν λοιπόν ότι η οικονοµική κρίση, ιδίως µε την καθυστέρηση των απαλλοτριώσεων (τον Απρίλιο του 2009 έπρεπε ήδη να είχαν ολοκληρωθεί όλες οι απαλλοτριώσεις…. και όχι μόνο το 60%), έχει φέρει τα πάνω - κάτω. Από την πλευρά τους, στελέχη των κοινοπραξιών έλεγαν χθες ότι «η όποια μείωση στις τιµές των διοδίων θα μπορούσε να γίνει μόνο εάν το ∆ηµόσιο προχωρούσε σε μείωση του ποσοστού κρατήσεων, αλλά και εάν έδινε επιπλέον ανταλλάγµατα, όπως η αύξηση του χρόνου εκµετάλλευσης, αφού οι τράπεζες επένδυσαν µε βάση τα όσα προβλέπονται στη σύµβαση του 2007 και δεν διακινδυνεύουν να χάσουν τα λεφτά τους».
Η συνεχεία αναμένεται ενδιαφέρουσα αφού ανάλογα με το αποτέλεσμα η αντίδραση θα είναι αλυσιδωτή είτε από την μεριά του λαού είτε από την μεριά της κυβέρνησης σε μια σειρά δύσκολα θέματα που δυστυχώς έρχονται!!!!
