Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

ΕΝΑ ΘΗΣΑΥΡΟΦΥΛΑΚΙΟ …ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ !!

ΜΕΡΟΣ 1ο.

Λεφτά υπάρχουν… Όσα θ’ αναφέρω παρακάτω,αυτά λετε ν’ εννοουσε ο Πρωθυπουργος Κος Παπανδρεου προεκλογικα…..δεν νομίζω!!!

Υπάρχουν εδάφια του αρχαίου ιστορικού Ηροδότου που κάνει λόγο για την "εύφλεκτη πίσσα". Είναι ακόμη γεγονός γνωστό ότι οι Γερμανοί επί κατοχής είχαν ήδη χαρτογραφήσει όλη την Ελλάδα, αφού άμεσα τους ενδιέφεραν και τότε οι όποιες πηγές ενέργειας για την στρατιωτική τους μηχανή. Με την πτώση του Χίτλερ, οι σχετικοί χάρτες και πληροφορίες έφτασαν και στα χέρια των Αμερικανών της εποχής. Τα τελευταία χρόνια και με την βοήθεια ειδικών δορυφορικών φωτογραφήσεων είναι γεγονός ότι ήδη υπάρχουν ασφαλή στοιχεία για την ύπαρξη πλουσίων πετρελαϊκών κοιτασμάτων στο Αιγαίο. Ο πρώην πρεσβευτής της Αμερικής στην Ελλάδα Nicholas Burns(σ.Α: Εβραϊκής καταγωγής) σε ζωντανή εκπομπή στο κανάλι MEGA είχε κι αυτός επισήμως παραδεχθεί ότι υπάρχει όντως πετρέλαιο στο Αιγαίο και ότι αυτό ουσιαστικά δημιουργεί την ένταση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.
Ένα εύλογο ερώτημα είναι το γιατί η Ελλάδα να έχει πετρέλαιο και σημαντικά ορυκτά σε τέτοιες ποσότητες. Σε αυτό απαντούν οι γεωλόγοι λέγοντας τα εξής.
Όσον αφορά το πετρέλαιο είναι γνωστό στους γεωλόγους ότι ολόκληρο σχεδόν το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος ήταν κάποτε μία απέραντη πεδιάδα με πλούσια βλάστηση η οποία στην πορεία κατεποντίσθη για να δημιουργήσει μετά από χιλιάδες χρόνια το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος. Οι υδρογονάνθρακες των δασών έγιναν πετρέλαιο.Τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο υπάρχουν ανατολικά της νήσου Θάσου, στον Θερμαϊκό Κόλπο, στην περιοχή των Δωδεκανήσων και συγκεκριμένα στην περιοχή κοντά στα Ίμια, στην Ζάκυνθο και στην Φλώρινα.. Όσον αφορά τα σπάνια μέταλλα, εξηγείται εύκολα κι αυτό την στιγμή που ως γνωστόν καθώς η τεκτονική πλάκα της Αφρικής υποχωρεί κάτω από αυτήν της Ευρώπης, δημιουργεί μεταξύ άλλων και κατάλληλες προϋποθέσεις δημιουργίας τέτοιου είδους μεταλλευμάτων.
Υπάρχουν βάσιμες υποψίες και για άλλα "περίεργα" και πανάκριβα συστατικά στο υπέδαφός μας, όπως το ΟΣΜΙΟ, ο κόκκινος υδράργυρο κ.ά. για τα οποία η έρευνα συνεχίζεται.
O κοσμήτορας της πολυτεχνικής σχολής και πρόεδρος του τμήματος χημικών μηχανικών Βασίλειος Παπαγεωργίου, σε διάλεξη του με θέμα "Η Βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα", εκτός από τα αποτελέσματα της 30 ετών δικής του έρευνας , συμφώνησε και με τα αποτελέσματα παλαιοτέρας αντίστοιχης έρευνας της δεκαετίας του 1940 που τυχαία είχε φτάσει στα χέρια του.
Ο εν λόγω καθηγητής αναρωτιέται πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει αυτή τη στιγμή ήδη στημένη βαριά βιομηχανία την στιγμή που διαθέτει όχι μόνον ΟΛΕΣ τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα σε αφθονία, αλλά και για ορισμένα από αυτά, είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ παραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και συγκεκριμένα:

Λιγνίτης: Ως ορυκτό για την παραγωγή ενέργειας από την καύση του με λιγοστή μόλυνση του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολύ λιγνίτη, που εάν τον εκμεταλλευόταν από νωρίς, θα είχε γλιτώσει πολλά δισεκατομμύρια από την εισαγωγή πετρελαίου.
Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, με χιλιάδες εφαρμογές.
Βωξίτης: Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού.
Μαγγάνιο: Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που περιέχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα μαγγανίου. Τα κυριότερα κοιτάσματα έχουν εντοπισθεί στο νομό Δράμας.
Νικέλιο: Και για αυτό το στρατηγικό ορυκτό όπως ανέφερε ο κύριος Παπαγεωργίου, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.
Σμηκτίτες: Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και άλλα.
Μαγνήσιο: Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.
Χρωμίτης: Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει στο υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη. Τα σημαντικότερα κοιτάσματα βρίσκονται στο Μπούρινο Κοζάνης και χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα.
Ουράνιο: Όπως ανέφερα ήδη, τα ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπισθεί στην Κεντρική Μακεδονία και στην Θράκη. Το τεύχος της 28ης Απριλίου 1999 της εφημερίδας "Αθηναϊκή" είχε ως τίτλο "Θησαυροφυλάκιο η Βόρεια Ελλάδα" και αναφερόταν σε αυτό ακριβώς το θέμα. Η Θράκη λοιπόν είναι ένας στρατηγικός κόμβος, διότι εκτός των πλουσίων κοιτασμάτων ουρανίου, χρυσού και πετρελαίου, επιπλέον από εκεί πρόκειται να περάσει στο μέλλον και ο αγωγός φυσικού αερίου και πετρελαίου "Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης" Αγωγός μεταφοράς καυσίμων από Κασπία προς τη δύση.
ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ: Υπάρχει άφθονο στο Αιγαίο. Στην ίδια διάλεξη για τα στρατηγικά ορυκτά του κυρίου Παπαγεωργίου έγινε εκτενής λόγος για τα πετρέλαια στο Αιγαίο. Καμία κυβέρνηση δεν είχε μέχρι τώρα το θάρρος να παραδεχθεί την ύπαρξη πλουσιοτάτων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο και ότι το παιχνίδι με την Τουρκία στην ουσία εκεί παίζεται.
Επίσης σε αριθμούς θα μπορουσαμε να αναφερουμε

Χρυσός: Μπορεί να αποφέρει κρατικά έσοδα ύψους 500 εκατ. ευρώ ετησίως και να εξασφαλίσει πάνω από 7.000 θέσεις εργασίας.

Γεωθερμικά πεδία: Αν αξιοποιούνταν η ενέργεια που θα προέκυπτε, θα ισοδυναμούσε με 160.000 τόνους πετρελαίου ετησίως.

Πετρέλαιο: Ένα δισ. βαρέλια είναι τα πιθανά απολήψιμα αποθέματα αργού στο Βορειοανατολικό Αιγαίο.

Ουράνιο: 10.000 τόνοι στο υπέδαφος της Βόρειας Ελλάδας….

Θα συνεχίσω την αναφορά μου για το συγκεκριμένο θέμα και την επόμενη και ίσως και την μεθεπόμενη εβδομάδα , αφού περισσότερο παρά ποτέ αποτελεί σημείο μείζονος σημασίας!!! 

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

ΔΗΜΟΣΙΟ: Το Όνειρο γίνεται τώρα εφιάλτης;… ΙΔΙΩΤΙΚΟ: Ο εφιάλτης γίνεται τώρα θάνατος!...

Επειδή σ’ αυτήν την έρημη χώρα για να γίνει μια άποψη περισσότερο αποδεκτή από τα λαό , πρέπει να λέγεται από επίσημα χείλη , σας παραθέτω το άρθρο του καθηγητή Κου Πιπεροπουλου, που στα περισσότερα αν όχι σ’ όλα έχουμε τις ίδιες απόψεις μόνο που τις εκφράζει πολύ πιο ήπια ( λόγω θέσης …φαντάζομαι ).

[ Με  ορεκτικό τη μονιμότητα, κύριο γεύμα την διαβεβαίωση «βρέξει χιονίσει η καραβάνα θα γεμίσει» και επιδόρπιο ένα καλό εφάπαξ (και, φυσικά, ότι προκύψει για μερικούς από …»μπαξίσια») υπάρχει κοινός θνητός στον πλανήτη που να μπορεί να αντισταθεί στο δέλεαρ της απόκτησης του επίζηλου τίτλου του… «δημόσιου υπάλληλου;»
Σαφώς όχι!
Πώς θα μπορούσε να αντισταθεί, λοιπόν, και ο Έλληνας σε αυτόν τον πειρασμό, να αφήσει όλα αυτά για μια θέση στον ιδιωτικό τομέα όπου ορεκτικό, κύριο γεύμα και επιδόρπιο συνοψίζονταν στη διαπίστωση «αφού σε ξεζουμίσουνε σαν στυμμένο λεμόνι μετά, χωρίς την διασφάλιση της μονιμότητας, θα σε πετάξουν στα…αζήτητα της ανεργίας σε μια ηλικία που κανείς δεν θα σε θέλει!...»
Υπήρξε, λοιπόν, εύλογη η έντονη επιθυμία των Ελλήνων για «αποκατάσταση» σε μια θέση στο ελληνικό Δημόσιο (όπου μέχρι και πρόσφατα κανείς δεν γνώριζε πόσοι απασχολούνται καθώς το Υπουργείο Εσωτερικών ανέφερε καμιά 300,000, άλλες υπηρεσίες μιλούσαν για καμιά 800,000 περιλαμβάνοντας και απασχολούμενους σε Δήμους, Νομαρχίες και ΔΕΚΟ μαζί με τους «έκτακτους»).
Και έτσι με την ΑΣΥΔΟΣΙΑ των Κομμάτων να...φορτώνουν στις πλάτες ΟΛΟΥ του πληθυσμού αμέτρητους «κρατικοδίαιτους» αδιαφορώντας για το λογαριασμό που ΔΕΝ πλήρωναν αυτοί αλλά ΟΛΟΣ ο λαός μας έφτασε σε σημείο στο οποίο η εικόνα της σύγχρονης ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης να θυμίζει ΕΣΣΔ πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου…
Συνδυασμός, σχεδόν φονικός για τα Δημόσια-Οικονομικά αλλά ζωογόνος για τους απασχολούμενους στο Δημόσιο καθώς διασφάλιζε τη μονιμότητα έστω και εάν σήμερα η περιώνυμη «καραβάνα» που «βρέξει, χιονίσει, για το Δημόσιο Υπάλληλο θα….γεμίζει» κατάντησε δακτυλήθρα.
Έτσι αιτιολογούνταν – στην π. τ. (τουτέστιν ΠΡΟ-ΤΡΟΙΚΑΣ ΕΠΟΧΗ) - και οι σχέσεις Κράτους πολίτη στην πατρίδα μας οι οποίες υπήρξαν ανέκαθεν όχι μόνο δυσλειτουργικές, αλλά ίσως θα πρέπει επί τέλους να τις δούμε και σαν εντυπωσιακά...ψυχοπαθολογικές. Τη στιγμή που οι Έλληνες κάθε νέας γενιάς εθίζονταν στο να θεωρούν το κράτος σαν "καταπιεστικό, φορομπηχτικό, υδροκέφαλο και άσπλαχνο αφεντικό" ταυτόχρονα κοινωνικοποιούσαμε τις νεώτερες γενιές να προσβλέπουν σε αυτό το δυσλειτουργικό κράτος ως "τον καλό πατέρα, σίγουρο εργοδότη, παροιμιακή αγελάδα που περίμενε την αλλαγή της κυβέρνησης για να αρμεχτεί από τα...δικά της παιδιά!"
Σίγουρα ΔΕΝ είναι ΟΛΟΙ οι Δημόσιοι υπάλληλοι άχρηστοι, απρόσιτοι, εκμεταλλευτές, αλλά τους κατηγορούμε, τους «βρίζουμε», τους απειλούμε, θεωρώντας τους «παρασιτικά όντα» και καταχραστές της εξουσίας ή, τους πολύ κακούς, τους εκλιπαρούμε για εξυπηρέτηση και επιπρόσθετα υποστηρίζουμε τις «πενιχρές τους αμοιβές» με το περιβόητο….λάδωμα!
Έτσι κάποιοι από τους χαμηλόβαθμους Δημόσιους υπαλλήλους ή ΜΕΡΙΚΟΙ από εμάς τους χαρακτηριζόμενους ως Δημόσιους λειτουργούς και στελέχη υψηλών κλιμακίων στην ιεραρχική κλίμακα της Δημόσιας Διοίκησης, καθηγητές ΑΕ/ΤΕΙ, Δικαστές, Στρατηγούς, Ναυάρχους και Πτεράρχους κατέχοντες τις θέσεις εξουσίας θεωρούσαμε τους πολίτες υποτελείς, τους βλέπαμε ως παρακατιανούς ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ότι αυτοί ήταν οι…εργοδότες μας!
Πριν μερικά χρόνια η Σουηδία αναίρεσε την μονιμότητα, ενώ σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι προσπάθειες για μείωση του αριθμού των Δημοσίων υπαλλήλων εντείνονται. Στην πατρίδα μας συζητήθηκε ο Κώδικας Δεοντολογίας Δημοσίων υπαλλήλων που προβλέπει αλλαγή στην συμπεριφορά τους απέναντι στους πολίτες και ακόμη…χρήση υπολογιστών για υπηρεσιακούς λόγους και όχι για πασιέντζες και παιχνίδια, απαγόρευση στο τσιμπολόγημα από…ταπεράκια, και στη χρήση κινητών, αποφυγή σύναψης στενών κοινωνικών σχέσεων με πρόσωπα των οποίων ουσιώδη συμφέροντα χειρίζονται στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, ανιδιοτέλεια και αποφυγή επηρεασμού τους από κομματικές πεποιθήσεις!...
Κλείνει πια η πρώτη χρονιά για την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και ήδη ολοκληρώθηκε (τουλάχιστον για τον κυρίως κορμό υπαλλήλων του Δημοσίου) η περιβόητη ΑΠΟΓΡΑΦΗ και προέκυψαν κάτι λιγότερο από 800,000 άτομα ενταγμένα στις Υπηρεσίες του Κράτους ενώ με τους απασχολούμενους  στις…ΔΕΚΟ και τους ΟΤΑ ο αριθμός ξεπερνάει κατά πολύ το ΕΝΑ Εκατομμύριο!
Και τώρα μένει αναπάντητο το ερώτημα:
Στην Ελλάδα «των μεταρρυθμίσεων του ΠΑΣΟΚ και της τρόικας» ΠΟΣΟΙ Δημόσιοι Υπάλληλοι και πότε, όπως το απαιτεί το περιβόητο ΜΝΗΜΟΝΙΟ, θα κληθούν να ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ για ΠΑΝΤΑ τις καρέκλες τους μετουσιώνοντας αυτό που μέχρι χτες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σέρβιραν ως το «όνειρο-Δημόσιος υπάλληλος» στον επικείμενο οδυνηρότατο «εφιάλτη»;…]
. Κεντρική ιδέα…..εμείς την αγελάδα δεν την αρμέξαμε αλλά απλά την ….σκοτώσαμε. Εύγε μας!!!!!!

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟ;; …ΚΙ’ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ! …. ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΜΑΧΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΟΥ !

Συνομιλώντας με τον μελετητή της κρίσης της Αργεντινής, οικονομολόγο και καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μπουένος Αϊρες, Κλαούντιο Κατς, αποκομίζει κανείς την πεποίθηση ότι υπάρχει ζωή μετά τον (οικονομικό) θάνατο. Ο Κατς ήρθε στην Αθήνα της μιζέριας, της οικονομικής ασφυξίας και της αυτομαστίγωσης για να μας θυμίσει ότι όσα ζούμε, τα έζησαν κι άλλοι... και επιβίωσαν. Ότι μπορούμε να βγούμε από το τέλμα πιο γρήγορα από όσο νομίζουμε. Ότι η οικονομία της Αργεντινής είδε άσπρη μέρα μόνον όταν σταμάτησε να κάνει ό,τι της ζητούσαν οι πιστωτές. Όπως η Ελλάδα σήμερα, έτσι και η Αργεντινή στα τέλη της δεκαετίας του ’90 όφειλε πολύ περισσότερα χρήματα από όσα μπορούσε ποτέ να αποπληρώσει. «Δεν έχετε να πληρώσετε; Δώστε μας τα πετρέλαια. Πουλήστε τις τηλεπικοινωνίες, την ύδρευση, τις αερογραμμές, τη συγκοινωνία, το φυσικό αέριο. Η κυβέρνηση Μένεμ τούς τα έδωσε όλα. Και βρέθηκε η Αργεντινή στην παράδοξη κατάσταση να έχει πουλήσει τα πάντα και το χρέος της να αυξάνεται αντί να μειώνεται» λέει, χειρονομώντας ζωηρά. «Μας έστυψαν όσο μπορούσαν, το ίδιο κάνουν τώρα μ’ εσάς. Ήξεραν ότι η αποπληρωμή είναι αδύνατη, αλλά η στρατηγική τους ήταν “μη σκέφτεστε, δώστε”». Ο Kατς είναι οικονομολόγος, αλλά θεωρεί ότι σε προβλήματα όπως αυτά, τον πρώτο λόγο έχει η πολιτική.

«Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό», επισημαίνει. «Πρέπει πρώτα να ληφθεί μια θεμελιώδης πολιτική απόφαση και εν συνεχεία υπάρχουν δύο - τρεις εναλλακτικές λύσεις στο πεδίο της οικονομίας». Η απόφαση αυτή είναι ότι η χώρα σταματά να εξοφλεί τους διεθνείς πιστωτές, είτε προχωρώντας σε στάση πληρωμών, όπως η Αργεντινή, είτε αρχίζοντας λογιστικό έλεγχο του χρέους, όπως το Εκουαδόρ. «Το Εκουαδόρ δημιούργησε διεθνή επιτροπή ειδικών που προχώρησε σε λογιστικό έλεγχο του χρέους και κατέληξε ότι το πραγματικό χρέος ήταν μικρότερο από το ονομαστικό χρέος», υπογραμμίζει.
Ρωτώ πόσο επίπονη ήταν η στάση πληρωμών για την Αργεντινή. «Εκμεταλλευθήκαμε την περίοδο 2002–2005 για την οξυγόνωση της οικονομίας», απαντά. «Είχαμε χρήματα για τα λογικά πράγματα, για μισθούς, συντάξεις, σχολεία, νοσοκομεία, για κάποιες επενδύσεις». Το λάθος της Αργεντινής είναι ότι περίμενε έως ότου χρεοκοπήσει, δεν προχώρησε στη στάση πληρωμών οργανωμένα και συντεταγμένα. «Το πρώτο και κύριο πράγμα που θα έπρεπε να είχαμε κάνει θα ήταν να αναλάβει έγκαιρα η κυβέρνηση τον πλήρη έλεγχο του τραπεζικού συστήματος. Δεν μιλώ για εθνικοποίηση, μιλώ για προσωρινό πλήρη έλεγχο. Αυτό θα εμπόδιζε τη μαζική φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, που δημιούργησε πολλά προβλήματα», λέει. «Για να διαπραγματευθεί όμως μια κυβέρνηση με τις τράπεζες σε μια τέτοια στιγμή, πρέπει να βάλει στο τραπέζι το διάταγμα της εθνικοποίησής τους, ως απειλή, προκειμένου αυτές να συμφωνήσουν να δώσουν προσωρινά τον έλεγχο».
Ενώ η στάση πληρωμών ήταν αναπόφευκτη, η κυβέρνηση της Αργεντινής έκανε τα πάντα για να την αποτρέψει – περιλαμβανομένης της δέσμευσης των καταθέσεων της μεσαίας τάξης προκειμένου να πληρωθούν οι πιστωτές. «Αυτό ήταν το μοιραίο τους λάθος, καθώς η μεσαία τάξη ενώθηκε με τους φτωχούς που είχαν αρχίσει πραγματικά να πεινάνε», λέει. Δέκα μήνες διαδηλώσεων κορυφώθηκαν στην εξέγερση της 19ης και 20ής Δεκεμβρίου 2001, που υποχρέωσε τον πρόεδρο Ντε λα Ρούα να φύγει με ελικόπτερο από το πολιορκούμενο προεδρικό μέγαρο και τον διάδοχό του να κηρύξει στάση πληρωμών και να αποσυνδέσει το πέσο από το δολάριο.
Έλεγχος του ευρώ
«Καμία κυβέρνηση δεν αποφασίζει μόνη της κάτι τέτοιο, πρέπει να υποχρεωθεί από κάτω», επισημαίνει, προσθέτοντας ότι απαιτείται και εθνικός έλεγχος της νομισματικής πολιτικής. «Συνειδητοποιείτε ότι στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό σημαίνει έξοδο από το ευρώ;» ερωτώ. «Μπορείτε να αποφασίσετε να μείνετε στο ευρώ, να φύγετε ή να επιλέξετε μια μέση λύση. Πρώτα οι Έλληνες θα αναλάβουν τον έλεγχο του νομίσματος που κυκλοφορεί στην Ελλάδα. Μετά απ’ αυτό, θα μπορέσετε να συζητήσετε για το μέλλον του ευρώ με άλλους όρους».
Και η άποψή του για τις τρομακτικές αντιδράσεις που θα προέκυπταν; «Αυτή είναι η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού. Ότι είστε φτωχοί και εκείνοι έχουν όλη την εξουσία. Ότι εσείς δεν έχετε τίποτα και εκείνοι τα έχουν όλα. Ότι είστε ανάξιοι, διεφθαρμένοι και λοιπά. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε τη δύναμή σας και μετά να συζητήσετε μαζί τους με σωστούς όρους. Το μυστικό στην πολιτική διαμάχη είναι να ξέρεις ποιες είναι οι δυνάμεις σου». Ο Κατς τονίζει ότι η οικονομική διαφορά ανάμεσα στη Γερμανία και την Ελλάδα δεν είναι τόσο μεγάλη όσο η διαφορά ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Αργεντινή, τη Βολιβία ή το Εκουαδόρ. «Όμως, όλες αυτές οι μικρές χώρες μπόρεσαν να διαπραγματευθούν με τη μεγάλη δύναμη. Στη Λατινική Αμερική δεν επαναλαμβάνουμε ό,τι λένε οι νεοφιλελεύθεροι. Είστε Έλληνες», λέει και δείχνει με πάθος την γκραβούρα του Παρθενώνα, που συμπτωματικά κρέμεται πάνω από το τραπέζι μας. «Εμείς στην Αργεντινή έχουμε μόνο δύο αιώνες ιστορίας. Η Ελλάδα πρέπει να ανακτήσει τη δύναμη της ιστορίας της».

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

ΟΙ εκλογές δρόμος για την ευημερία των λαών, η’ ακόμη ένα εργαλείο του πολιτικού συστήματος;;

 Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η έκφραση κλισέ πρωθυπουργών και κυβερνητικών στελεχών  ότι «Δεν θα υπολογίσουμε το πολιτικό κόστος» έχει γίνει πλέον της μόδας, χωρίς κανένα πραγματικό νόημα παρά μόνο από το ότι υπονοεί, ότι ολόκληρες κοινωνικές ομάδες είναι επιζήμιες πλέον για την κοινωνία με τον τρόπο που υπάρχουν, και έτσι πρέπει να τους αλλάξουμε την πίστη , αφού τυχαία σχεδόν πάντοτε πρόκειται για μισθωτούς , συνταξιούχους και ανέργους, δηλαδή τα δύο τρίτα της κοινωνίας!! Αυτά ακόμη από τον καιρό του Μητσοτακικού και αργότερα του Σημητικού εκσυγχρονισμού, ενώ και ο Καραμανλής το είπε με άλλες λέξεις :«Προτιμώ να είμαι χρήσιμος παρά ευχάριστος». Όλοι λοιπόν οι διαχειριστές της εξουσίας έχουν μια θεία αποστολή: να μας οδηγήσουν στο λαμπρό  δικό τους μέλλον όπου όλοι θα ζούμε σύμφωνα με τις επιταγές τους και έτσι θα ευτυχούμε.
Αντίδοτο σε αυτήν την κατάσταση δυστυχώς δεν υπάρχει διότι ...ακόμα και αυτές οι ίδιες οι εκλογές  δεν αλλάζουν τον κόσμο, γιατί τοτε απλά θα απαγορευόντουσαν, και ο λόγος επειδή πολλές φορές δημιουργούν δυναμική σοβαρών και επικίνδυνων για το σύστημα ανατροπών και ετσι ματαιώνονται με δικτατορίες !!!
Ενώ λοιπόν οι εκλογές έχουν εξελιχθεί σε ένα παιχνίδι εκβιασμών, με ταξίματα συλλογικά που την άλλη μέρα ξεχνιούνται, σε μια επικοινωνιακή φούσκα, έτσι και ο τωρινός πρωθυπουργός  που προεκλογικά (το 2009) μασούλαγε φράσεις για κοινωνική δικαιοσύνη, τον Νοέμβρη του ίδιου έτους ανακάλυπτε την ανάγκη να υποταχθούμε στις αγορές γιατί αυτή είναι η σιδερένια πραγματικότητα. Από τότε πέρασαν πολλά μέτρα, κόψιμο δώρων, μειώσεις συντάξεων, άνοδος ΦΠΑ, περικοπές μισθών, αύξηση της ανεργίας ,χαρίσματα φόρων με τις διευθετήσεις, τσάκισμα του ασφαλιστικού, οργάνωση της παιδείας κατά τα πρότυπα της Αλαμπάμα κλπ, κλπ , με αποτέλεσμα στην έκθεση της Θεσσαλονίκης, ο πρωθυπουργός μας έστειλε το μήνυμα «Εμείς η κυβέρνηση μαζί με τους επιχειρηματίες…. θα αποφασίζουμε για την σωτηρία της πατρίδας ενώ εσείς οι υπόλοιποι θα υποταχθείτε !!
 Τον περασμένο μήνα ( ο φίλος μας ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι …..πονάει που παίρνει μέτρα αντίθετα με την ιδεολογία του δηλ την σοσιαλιστική, αλλά το κάνει για την πατρίδα!!! Αυτό μου θυμίζει κάτι σαν το «αμάρτησα για τοπ παιδί μου!». Στο μυαλό του  βέβαια πατρίδα γι’ αυτόν  είναι η Ευρώπη και η Αμερική, οι ηγέτιδες δυνάμεις και τα αφεντικά που πρέπει να προσεχθούν, και  να μην δυσαρεστηθούν ενώ την ίδια ώρα  ταπεινώνει βάναυσα την ζωή της πλειοψηφίας των εργαζομένων και συνταξιούχων με κατάργηση δικαιωμάτων και όλα τα αίσχη που ζούμε, οργανώνει δε την περαίωση της φοροδιαφυγής, χαρίζει χρήμα στους εκμεταλλευτές της διπλανής πόρτας διαγράφει υποχρεώσεις για ασφαλιστικές εισφορές ενώ βουλιάζουν τα ασφαλιστικά ταμεία παρ όλες τις περικοπές των συντάξεων.
 Με στυλοβάτες λοιπόν τους…  300 πατριώτες της βουλής τους πλήρως υποταγμένους στους κανόνες των ξένων κέντρων αποφάσεων θα πορευθούμε τα επόμενα χρόνια έως ότου μας εξαφανίσουν όλους και έτσι ο δρόμος να μείνει για αυτούς ελεύθερος!!! Και κάτι για τους βολεμένους ( με τον νου τους) δημόσιους υπάλληλους με την άποψη ότι << η ηττοπάθεια ,η απελπισία ,η ελπίδα ότι εμείς θα την γλιτώσουμε και θα την πάθει ο ιδιώτης γείτονας>> όχι μόνο δεν ισχύει αλλά στην σημερινή εποχή φαντάζει ακόμη πιο ουτοπική και ηλίθια παρά ποτέ .
 Η ΨΗΦΟΣ ΜΑΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΑΚΙΝΗΤΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΣΤΟ ΧΑΜΟ ΜΑΣ!!!!