Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

I.K.A....ΠΟΥ ΠΑΑΑΜΕ ΡΕΕ ΠΟΥ ΠΑΑΑΑΜΕ ;;;;;


·        Μετανάστες από γειτονικές χώρες, με λίγους μόνο μήνες ασφάλισης στην Ελλάδα και οι οποίοι έχουν συμπληρώσει τα όρια ηλικίας, μπορούν να πάρουν την κατώτατη σύνταξη του ΙΚΑ ύψους 716 ευρώ, σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βουλγάρα 60 ετών η οποία έχει δουλέψει μόνο έναν χρόνο στην Ελλάδα, κατοικεί στη χώρα και παίρνει από το ΙΚΑ σύνταξη του ΕΚΑΣ 716 ευρώ. Όχι, δεν είναι το τελευταίο σύντομο ρατσιστικό ανέκδοτο, αλλά η νέα ασφαλιστική καταιγίδα που θα μεγαλώσει αναπόφευκτα τη «μαύρη τρύπα» του μεγαλύτερου ασφαλιστικού φορέα της χώρας μας. στην Ελλάδα, ένας Βούλγαρος, ένας Ρουμάνος ή ένας Πολωνός που έχει δουλέψει 14-15 χρόνια στην πατρίδα του, μπορεί (στα 65 ο άντρας, στα 60 η γυναίκα) να πάρει την κατώτατη , όπως επίσης να κάνει και αίτηση για Ο αριθμός αιτήσεων για συνταξιοδότηση Βουλγάρων εργαζομένων τριπλασιάστηκε απότομα τους τελευταίους μήνες, προκαλώντας την εύλογη απορία της αρμόδιας διεύθυνσης του ΙΚΑ. Το μυστήριο βεβαίως λύθηκε όταν οι υπάλληλοι ανέτρεξαν στους κοινοτικούς κανονισμούς απονομής συντάξεων. Οι Βούλγαροι και οι Ρουμάνοι, ως ισότιμα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν το δικαίωμα της ελεύθερης διέλευσης στην χώρα μας από την 1η Ιανουαρίου του 2009 και απολαμβάνουν τα ίδια εργασιακά και συνταξιοδοτικά προνόμια με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους πολίτες. Έτσι, ακόμα και με λίγους μήνες ασφάλισης σύνταξη του ΙΚΑ, ύψους 486 ευρώχορήγηση του ΕΚΑΣ, ύψους 230 ευρώ. Το ποσό θεωρείται αστρονομικό για τη Βουλγαρία, η οποία καταβάλλει συντάξεις‐ψίχουλα, της τάξεως των 40 έως 130 ευρώ. Αυτοί οι αλλοδαποί όμως ζουν στην Ελλάδα ή απλώς εισπράττουν τη σύνταξη από το ΙΚΑ και συνεχίζουν να διαμένουν στην φθηνή χώρα τους; Τα μικροκυκλώματα πέριξ της Ομόνοιας, τα οποία εκμεταλλεύονταν πριν από λίγα χρόνια τους αλλοδαπούς για να τους βγάλουν την περιβόητη άδεια παραμονής και εργασίας (500 έως 1.800 ευρώ ήταν η ταρίφα για την άδεια), σπεύδουν τώρα να βγάλουν σύνταξη με το αζημίωτο… Το σημαντικότερο κατόρθωμά τους είναι να ξεπεράσουν τα γρανάζια της γραφειοκρατίας που ταλαιπωρούν εξίσου και εμάς τους Έλληνες και να δηλώσουν ψεύτικη διεύθυνση κατοικίας εντός της ελληνικής επικράτειας, λαδώνοντας κάποιον πρόθυμο να δανείσει τη διεύθυνσή του, καθώς απαραίτητη προϋπόθεση για τη συνταξιοδότηση είναι ο αλλοδαπός να αποδείξει ότι διαμένει μόνιμα στην χώρα μας. Έτσι, οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΙΚΑ συχνά διαπιστώνουν ότι σε πολλές περιπτώσεις αναφέρεται η ίδια διεύθυνση σπιτιού, αλλά οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και αυτή τη φορά δεν έχουν βρει την άκρη του νήματος. Η Μαρίνα Δ., 66 ετών, από τη Βουλγαρία, ήρθε πέρυσι στη χώρα μας ενώ ήδη είχε διανύσει 25 χρόνια ασφάλισης. Η σύνταξη που περίμενε να πάρει στην χώρα της δεν ήταν παραπάνω από 130 ευρώ. Δούλεψε λοιπόν έναν χρόνο σε συνεργείο καθαριότητας και μετά την 1η Ιανουαρίου, που βαφτίστηκε και επισήμως ισότιμη Ευρωπαία πολίτης (αφού εξέπνευσε και η διετής μεταβατική περίοδος που είχε ζητήσει από την Ε.Ε., το Υπουργείο Απασχόλησης), πληροφορήθηκε ότι δικαιούται σύνταξη από το ΙΚΑ. Βάσει των κοινοτικών κανονισμών, οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι αν έχουν ασφαλιστεί έναν χρόνο στη χώρα υποδοχής τους, έχουν συγκεντρώσει το σύνολο των απαιτούμενων ενσήμων και συμπληρώσει το όριο ηλικίας, ενώ αποδεδειγμένα είναι μόνιμοι κάτοικοι σε αυτή τη χώρα, δικαιούνται να πάρουν σύνταξη. Το σκεπτικό που διέπει την κοινοτική νομοθεσία είναι ότι κάθε κράτος‐μέλος είναι υποχρεωμένο να προσφέρει το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και την ανάλογη περίθαλψη στους Ευρωπαίους πολίτες που διαμένουν και εργάζονται σε αυτό. Η Μαρίνα Δ., που γνώριζε ότι δεν θα τα’ βγαζε πέρα με τις πολύπλοκες διαδικασίες των ασφαλιστικών ταμείων, πλήρωσε 4.000 ευρώ στο κύκλωμα, στο οποίο σημειωτέον συμμετέχουν και δικηγόροι, για να βγάλει την κατώτατη σύνταξη των 486 ευρώ, ενώ σε δύο χρόνια μπορεί να κάνει αίτηση και για το ΕΚΑΣ! Προφανώς έπεσε θύμα εκμετάλλευσης, αφού η συνήθης αμοιβή των δικηγόρων για τη συγκεκριμένη υπόθεση είναι 500 έως 800 ευρώ (μία έως δύο συντάξεις). Τα νέα διαδόθηκαν από στόμα σε στόμα, ο κουμπάρος έφερε τον μπατζανάκη και η μητέρα την ξαδέλφη, με αποτέλεσμα 7 στους 10 πολίτες άλλων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που καταθέτουν αιτήσεις για συνταξιοδότηση στο ΙΚΑ να είναι Βούλγαροι. Στην πλειονότητά τους είναι γυναίκες που δουλεύουν σε συνεργεία καθαριότητας ή προσέχουν ηλικιωμένους και λόγω της κοντινής απόστασης με την Ελλάδα, για να φτουρίσει και η σύνταξη, μένουν στα χωριά τους στη Βουλγαρία. 130.000 Βούλγαροι και Ρουμάνοι εργάζονται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα ΚΑΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΟΙ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, σήμερα στην χώρα μας ζουν και εργάζονται 130.000 Βούλγαροι και Ρουμάνοι. Το ΙΚΑ γνωρίζει το πρόβλημα και δεν κρύβει πως στο μέλλον θα πάρει μορφή χιονοστιβάδας.
·        Παράγοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης εκτιμούν ότι οι αιτήσεις Βουλγάρων για συνταξιοδότηση στη Βόρεια Ελλάδα είναι χιλιάδες. Το υπόλοιπο 30% των αιτήσεων από ευρωπαϊκές χώρες έχει υποβληθεί από Ρουμάνους, Πολωνούς και Έλληνες που έχουν δουλέψει στο Βέλγιο και τη Γερμανία. Σε αυτό το σημείο εντοπίζονται οι στρεβλώσεις του συστήματος για να μην κατηγορηθούμε ότι «γκετοποιούμε», με βάση ρατσιστικά στερεότυπα, ανθρώπους που εργάζονται σε σκληρά επαγγέλματα, συνήθως ανασφάλιστοι και κακοπληρωμένοι, αντιμετωπίζοντας καθημερινά την εργοδοτική ασυδοσία και βάζοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή τους, όπως συνέβη με τη δολοφονική απόπειρα κατά της Βουλγάρας Κωνσταντίνας Κόυνεβα.
·        Η στρέβλωση εντοπίζεται στη χαώδη διαφορά μισθών και συντάξεων των κρατών του πρώην ανατολικού μπλοκ σε σχέση με το επίπεδο αποδοχών στη χώρα μας. Επί παραδείγματι, ο Έλληνας που δούλεψε 25 χρόνια στις στοές του Βελγίου και 5 χρόνια στην Ελλάδα, θα πάρει τουλάχιστον 1.000 ευρώ σύνταξη από τον ασφαλιστικό φορέα του Βελγίου και άλλα 250 από το ΙΚΑ. Αντίθετα, στην περίπτωση των βαλκανικών
·        κρατών που εντάχθηκαν στην Ε.Ε., το ποσό που απονέμει π.χ. η Βουλγαρία και η Ρουμανία δεν ξεπερνάει τα 100 ευρώ. «Η διαφορά θα επιβαρύνει το ΙΚΑ», επισημαίνουν ανώτατα στελέχη του Ιδρύματος και συμπληρώνουν: «Πρόκειται για ανθρώπους που απλώς κάνουν τα τελευταία ένσημά τους στην Ελλάδα, έχουν δηλαδή μηδενική προσφορά στο σύστημα και λαμβάνουν κανονική σύνταξη. Πολλές φορές δεν τους ξέρουν ούτε οι γείτονες αλλά ούτε και οι δημοτικές αρχές. Εκτός από συντάξεις γήρατος, πολλοί έχουν πάρει επιδόματα παραπληγικών, τυφλότητας κ.λ.π. Έχουμε κράτος πρόνοιας και είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε, όμως στο μέλλον το κόστος θα είναι υπέρογκο».

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Βγήκαν μέσα από το τζαμί και ούρλιαζαν “εδώ είναι Τουρκία” απειλώντας με τσεκούρια. Που; ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΗ.


Παραθέτω το κάτωθι άρθρο γιατί όλο και πιο πολύ ( για χίλιους λόγους) έχουμε περιέλθει σε μια τεραστία αποχαύνωση ..και αυτό είναι παρά πολύ επικίνδυνο !!!! ξυπνήστε !!!


Απαιτείται παλλαϊκή δράση για να ανατραπούν τα σχέδια των Κεμαλοφασιστών που σε συνεργασία με τους εκλεκτούς του ΓΑΠ προωθούν την μισανθρωπία σε Ελληνικό έδαφος. «Ήταν μία από τις χειρότερες στιγμές που έχω ζήσει. Σκέφτηκα ότι δεν είναι δυνατόν να βρίσκομαι σε ευρωπαϊκό έδαφος. Πως δεν μπορεί όλα αυτά να συμβαίνουν στην Ελλάδα. Τέτοιες σκηνές, τόσο φανατισμό και μίσος συναντά κανείς μόνο στο Ιράκ ή το Αφγανιστάν, όχι σε μία χώρα που είναι κράτος-μέλος της Ε.Ε. Και στη Γαλλία υπάρχουν μουσουλμάνοι, αλλά τέτοια φαινόμενα όπως αυτά που βίωσα στο μειονοτικό χωριό Θέρμες της Θράκης, δεν θα τα δεις να συμβαίνουν πουθενά μέσα στη γαλλική επικράτεια». Με αυτά τα λόγια περιγράφει, μιλώντας στα «Επίκαιρα» την εξάωρη ομηρία της από φανατικούς μουσουλμάνους της μειονότητας στο χωριό Θέρμες στο νομό Ξάνθης, η δημοσιογράφος της εφημερίδας «Λιμπερασιόν» και ανταποκρίτρια του γαλλικού κρατικού τηλεοπτικού σταθμού «France 3» στην Αθήνα, Έφη Τσελίκα. Μαζί της και τρία μέλη του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου που παρακολουθούσαν αμήχανα και φοβισμένα περισσότερα από 150 άτομα να τους βρίζουν σε μία άγνωστη γι’ αυτούς γλώσσα, να τους φτύνουν και να τους προπηλακίζουν, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν το γιατί. «Για μια στιγμή νόμισαν ότι βρίσκονταν στην Καμπούλ», ανέφερε η κ Τσελίκα, σπεύδοντας να προσθέσει ότι ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα τους που ένιωθαν ένα τόσο μεγάλο πολιτισμικό σοκ.
Όλα ξεκίνησαν στα τέλη του περασμένου μήνα όταν και στο πλαίσιο ενός ταξιδιωτικού αφιερώματος, με χορηγία μάλιστα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το συνεργείο της εκπομπής «Λεωφόρος της Ευρώπης» που μεταδίδεται κάθε εβδομάδα από τον τηλεοπτικό σταθμό «France 3», αποφάσισε να επισκεφθεί τα Πομακοχώρια στον ορεινό όγκο της Ξάνθης, προκειμένου να αναδείξει σε ένα ρεπορτάζ τεσσάρων μόλις λεπτών την πολιτισμική κουλτούρα της περιοχής. Τέσσερα λεπτά που στην πορεία όμως φάνηκαν στο συνεργείο του γαλλικού καναλιού σαν ένας ολόκληρος αιώνας…
Όμηροι του πλήθους
Ένας ολόκληρος μηχανισμός στην ευρύτερη περιοχή, που έχει στηθεί με ευθύνη και του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, κινητοποιήθηκε μέσα σε χρόνο – ρεκόρ, κρατώντας επί έξι συνεχείς ώρες τους Γάλλους σε ομηρία. Εκατοντάδες άνθρωποι ξεφύτρωσαν στην κυριολεξία από το πουθενά εγκλωβίζοντας το τηλεοπτικό συνεργείο μέσα στο αυτοκίνητο που το μετέφερε, απειλώντας ταυτόχρονα με τσεκούρια, μαχαίρια και ρόπαλα, τα μέλη του ότι θα τους «κόψουν τα κεφάλια» και όλα αυτά υπό το… άγρυπνο βλέμμα 10 περίπου ελλήνων αστυνομικών οι οποίοι παρακολουθούσαν χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα για να σταματήσουν όλα όσα εξωπραγματικά συνέβαιναν. Δίπλα σε αυτούς, κοινοτάρχες και δημοτικοί σύμβουλοι από τα γύρω χωριά, οι οποίοι είχαν επίσης καταφθάσει μέσα σε διάστημα λίγης μόλις ώρας στις Θέρμες, με την πλειονότητά τους να δυναμιτίζει ακόμη περισσότερο το φανατισμό του πλήθους εναντίον των γάλλων. «Καμία Αρχή, δεν έπαιξε το ρόλο της ως Αρχή. Κανείς δεν επιχείρησε να επιβάλει το νόμο και τη τάξη. Είμασταν στην κυριολεξία στο έλεος του όχλου» τονίζει η κ. Τσελίκα προσθέτοντας ότι για όλο αυτό το διάστημα ένιωθε σαν να βρίσκεται σε μία χώρα «εκτός δικαίου».
Από την πρώτη στιγμή που το γαλλικό τηλεοπτικό συνεργείο έφτασε στις Θέρμες, συνοδευόμενο από τον πρόεδρο του Πανελλήνιου Συλλόγου Πομάκων Ιμάμ Αχμέτ, ήρθε αντιμέτωπο με μία πρωτόγνωρη εχθρότητα από την πλευρά του τοπικού πληθυσμού. Στο πρώτο μόλις πλάνο που επιχείρησε να τραβήξει το συνεργείο, έκανε την εμφάνισή της, σύμφωνα με την κ. Τσελίκα, «μία μαυροντυμένη γυναίκα ντυμένη με την παραδοσιακή αράβικη φορεσιά που άφηνε ακάλυπτο μόνο το πρόσωπο και ξεκίνησε να μας βρίζει με χυδαία λόγια, λέγοντας ότι εδώ είναι Τουρκία. Σε κλάσματα δευτερολέπτων μαζεύτηκαν γύρω της πάνω από 150 άτομα, τα οποία ξεπετάχτηκαν μέσα από ένα παρακείμενο τζαμί. Απαίτησαν να τους δείξουμε τα πλάνα που είχαμε τραβήξει για να δουν εάν μέσα εμφανίζονταν τα παιδιά του σχολείου που εκείνη την ώρα έπαιζαν στην αυλή του, η οποία όμως δεν ήταν παρά ένας δρόμος όπου περνούσαν συνεχώς αυτοκίνητα. Την ίδια στιγμή μία ομάδα από αυτούς κύκλωσε το αυτοκίνητο του συνεργείου και με απειλές μας ζητούσαν να τους δείξουμε τα πλάνα που είχαμε τραβήξει. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο προκειμένου να προφυλαχτούμε, αφού φοβηθήκαμε ακόμη και για την ίδια μας την ζωή, εξαιτίας του μένους του πλήθους. Μαζί τους κουβαλούσαν τσεκούρια και μαχαίρια οι άνδρες και ρόπαλα οι γυναίκες» σημειώνει η κ. Τσελίκα.
Ο αστυνομικός με το ροζ  μπλουζάκι
Η συνέχεια θα έκρυβε όμως ακόμη χειρότερες εκπλήξεις για τα μέλη του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου. «Επικοινωνήσαμε με την αστυνομία και σε λίγα λεπτά εμφανίστηκε ένας άνδρας ο οποίος φορούσε ένα ροζ μπλουζάκι και μας συστήθηκε ως αστυνομικός, χωρίς όμως να προσφέρει καμία ουσιαστική βοήθεια» τονίζει η ελληνογαλίδα δημοσιογράφος. Λίγη ώρα μετά, σαν να είχαν ειδοποιηθεί από ένα αόρατο τηλεφωνικό κέντρο, στην πλατεία των Θερμών φθάνει, με κάθε είδους μέσο, πλήθος κόσμου από τα γύρω χωριά, Μελίβια, Εχίνο, Κοτύλη, Δημάριο. Το πλήθος πλέον ελέγχεται δύσκολα. Ουρλιάζει και απειλεί να λυντσάρει τα μέλη του τηλεοπτικού συνεργείου του «France 3».
Περισσότερα από 700 άτομα πλέον είχαν μαζευτεί γύρω από τους γάλλους, οι οποίοι από το πουθενά βρέθηκαν να πρωταγωνιστούν σε ένα σκηνικό που όμοιό του συναντά κανείς στα χωριά και τις πόλεις των Ταλιμπάν. Εν ριπή οφθαλμού στην περιοχή έφτασαν το τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι ΤRT, οι υπεύθυνοι των εφημερίδων MILLET και BIRLIK, ο δήμαρχος Μύκης Μεχμέτ Αγγά, ο αντινομάρχης Μεμίς Τουρκές, ο Μουσταφά Τσουκάλ και οι πρόεδροι όλων των γύρω χωριών. «Μας ζήτησαν να βγάλουμε την κασέτα μέσα από την κάμερα και να τους δείξουμε τι είχαμε τραβήξει. Εγώ αρνήθηκα και τους είπα ότι σύμφωνα με την δεοντολογία και τους νόμους του ελληνικού κράτους κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο παρουσία εισαγγελέα ή άλλων θεσμικών παραγόντων του ελληνικού κράτους και σίγουρα όχι υπό καθεστώς βίας και απειλές εναντίον της ζωή μας. Δεν καταλάβαιναν τίποτα. Απειλούσαν ότι εάν δεν τους δίναμε την κασέτα δεν θα μας άφηναν να φύγουμε. Ένας μάλιστα από τους προέδρους που ήταν μαζεμένοι εκεί μου είπε επί λέξει πως έπρεπε να πάμε σε αυτόν πριν κάνουμε το οτιδήποτε, προκειμένου εν συνεχεία εκείνος να υποδείξει σε αυτούς με τους οποίους συνομιλήσαμε τι θα έπρεπε να πουν. Σκέφτηκα ότι δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά σε μία χώρα που θέλει να λέγεται ελεύθερη. Αντιμετωπίζαμε ένα καθεστώς κράτους εν κράτη. Το κλίμα τρόμου δε, ήταν τέτοιο που κάθε φορά που επιχειρούσαμε να βγούμε από το αυτοκίνητο μας, -όπου και όλες αυτές τις ώρες μας είχαν εγκλωβισμένους – προκειμένου να διαπραγματευτούμε μαζί τους μας έλουζαν με βρισιές και μας έφτυναν. Έκαναν σαν δαιμονισμένοι. Μείναμε έξι ώρες εκεί και μας πρόσφεραν ένα ποτήρι νερό μόνο όταν ολοκληρώθηκαν οι σχετικές διαπραγματεύσεις» αναφέρει η κ Τσελίκα.
Οι απεσταλμένοι του τουρκικού Προξενείου
Είναι η στιγμή που στο χωριό κάνει την εμφάνισή του ένας άτυπος μάλλον απεσταλμένος του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, μαζί με έναν δικηγόρο. Ο μεν πρώτος εμφανίζεται να έχει ειδικότητα στις κάμερες, αφού εκτός από την κασέτα ζητάει να ελέγξει και την ίδια την τηλεοπτική κάμερα θεωρώντας ότι μπορεί ενδεχομένως να έχουν καταγραφεί εικόνες στην εσωτερική της μνήμη, όπως και τελικά γίνεται. Η προβολή είναι δημόσια και γίνεται κάτω από τις απειλές και τα ουρλιαχτά του φανατισμένου πλήθους. Από την πλευρά του ο δικηγόρος έχοντας ήδη έτοιμο ένα έγγραφο το οποίο βγάζει μέσα από την τσάντα του, το δείχνει στην κ Τσελίκα και της ζητάει να το υπογράψει. «Νόμιζε ότι δε ξέρω να διαβάζω ελληνικά και είχε γράψει ένα ολόκληρο κατεβατό. Το διάβασα και μου σηκώθηκε η τρίχα από αυτά που έγραφε. Δεν υπήρχε περίπτωση με τίποτα να βάλω την υπογραφή μου σε κάτι τέτοιο. Πήρα ένα στυλό και έσβησα τα πάντα από ένα σημείο και κάτω. Άφησα μόνο τη φράση ότι στα πλάνα μας δεν είχαμε τραβήξει και δεν επρόκειτο να δείξουμε τα παιδιά του σχολείου» συνεχίζει τη διήγησή της η κ Τσελίκα.
Σαν σκηνή βγαλμένη μέσα από αμερικανική κινηματογραφική ταινία, στο χωριό μιάμιση ώρα περίπου μετά την έναρξη του επεισοδίου έφτασαν περιπολικά οχήματα της αστυνομίας από την Ξάνθη. Η διαδικασία απεγκλωβισμού του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου είχε μόλις ξεκινήσει. Οι σχετικές διαπραγματεύσεις «απεγκλωβισμού των ομήρων» θα κρατήσουν πάνω από τέσσερις ώρες. Συνοδεία περιπολικών μπρος και πίσω, το αυτοκίνητο που μετέφερε τους γάλλους πήρε το δρόμο της επιστροφής προς τον πολιτισμό. «Έπρεπε να μας είχατε ειδοποιήσει ότι θα ανεβαίνατε να κάνετε ρεπορτάζ στα χωριά που κατοικούν οι μουσουλμάνοι» ήταν η φράση με την οποία υποδέχτηκε την κ. Τσέλικα ο επικεφαλής των αστυνομικών. «Είναι μία ελεύθερη χώρα η Ελλάδα ή όχι; Εφόσον είναι, τότε ο δημοσιογράφος μπορεί και πρέπει να κάνει την δουλειά του οπουδήποτε χωρίς να χρειάζεται γι αυτό άδεια της αστυνομίας» ήταν η απάντηση της ελληνογαλλίδας δημοσιογράφου. Ενδιαφέρον για όσα συνέβησαν στους γάλλους υπηκόους και εξηγήσεις για το θέμα ζήτησε από την ελληνική πλευρά και το γαλλικό Προξενείο Θεσσαλονίκης, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες στη Ξάνθη προτίθεται να μεταβεί και ο γάλλος πρόξενος κ. Κριστιάν Τιμονιέ.
Επρόκειτο βεβαίως για ένα περιστατικό το οποίο καταδεικνύει αφενός ότι η κατάσταση στα χωριά που κατοικεί η μουσουλμανική μειονότητα έχει ξεφύγει από τον έλεγχο του ελληνικού κράτους, αφετέρου κάνει σαφές την τεράστια επιρροή που ασκεί στην περιοχή το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής. Το εντυπωσιακό είναι ότι τέτοιου είδους περιστατικά αφορούν μόνο τα ελληνικά ή ξένα τηλεοπτικά συνεργεία που επιχειρούν να τραβήξουν εικόνες από την περιοχή και όχι τα τουρκικά ΜΜΕ που τριγυρνούν συνεχώς στα χωριά της μειονότητας σε Ξάνθη και Κομοτηνή κάνοντας προπαγάνδα και προβάλλοντας την τουρκική γλώσσα και κουλτούρα. Εξάλλου μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι σε όλα αυτά τα χωριά τα μόνο κανάλια που «πιάνουν» οι τηλεοπτικοί δέκτες, είναι τα τουρκικά… Να σημειώσουμε ότι στα Πομακοχώρια ένας μεγάλος αριθμός Πομάκων διαφωνεί με τις πρακτικές του τουρκικού προξενείου, ζητώντας να σταματήσει να τους διδάσκεται με το ζόρι στα σχολεία η τουρκική γλώσσα, αφού δεν είναι η γλώσσα τους. Η στάση της Πολιτείας στο συγκεκριμένο αίτημα, είναι ανάλογη με τη στάση που τήρησε η ελληνική αστυνομία στο παραπάνω περιστατικό. Απλά παρακολουθεί «νίπτοντας τα χείρας της»
(Αναδημοσίευση από το περιοδικό «Επίκαιρα»)

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

ΟΠΟΥ ΛΑΛΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΚΟΚΟΡΟΙ ΑΡΓΕΙ ΝΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ ..... O ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ !

Έχουν αρχίσει να γελούν όσοι παρακολουθούν.. (και γνωρίζουν) τα τεκταινόμενα εν όψει των δημοτικών εκλογών. Η λέξη «μπάχαλο» δεν αρκεί για να περιγράψει κανείς το τι γίνεται στις κομματικές οργανώσεις και τα κομματικά επιτελεία, στη βάση, ακροδεξιοί συμμαχούν με αριστερούς, (πασοκτζήδες) με δεξιούς, δεξιοί με (πασοκτζήδες) και πάει λέγοντας.
Η συνένωση πολλών δήμων δημιουργεί ασάφεια για το... αποτέλεσμα και πολλοί εν δυνάμει υποψήφιοι αρνούνται τα κομματικά χρίσματα ή κατεβαίνουν αντάρτες συμμαχώντας με άλλους κομματικούς χώρους. Αυτό συνέβαινε και στο παρελθόν αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Το πιο γελοίο της υπόθεσης είναι η δήλωση πολλών υποψηφίων σαν ανεξάρτητων όταν είναι γνωστό ότι είναι κομματικά στελέχη και μάλιστα εκλεγμένα είτε στην αυτοδιοίκηση είτε στη βουλή. Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι στους νεοσύστατους δήμους οι συνδυασμοί σε πολλές περιπτώσεις θα είναι από 8 έως 12.Θα γίνει της «κακομοίρας».
Τα κόμματα προσπαθούν να παρουσιάσουν τις δημοτικές εκλογές σαν πρόκριμα για τις εθνικές εκλογές όποτε αυτές γίνουν. Δεν είναι σε θέση και δεν τα συμφέρει να δουν την πραγματικότητα.

Με λίγα λόγια  εάν περάσουμε στην ουσία του θέματος τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι….
 Τελικά σ αυτήν την χώρα όλα γίνονται ανάποδα. <<Πρώτα βάζουμε  τα παπούτσια και μετά  θέλουμε να βάλουμε τις κάλτσες>>! . Και δεν φτάνει αυτό αλλά μετά απορούμε γιατί δεν μπορούμε να τις βάλουμε.

Αντί να ξεκινήσει από την αρχή η κυβέρνηση από το τι θέλει και γιατί το  θέλει με την διοικητική μεταρρύθμιση και να βγάλει τα βασικά θέματα στο προσκήνιο όπως έκανε τις τελευταίες ημέρες ,έβγαλε ένα κείμενο γενικόλογο και χωρίς να μπαίνει στην ουσία των θεμάτων. Αποτέλεσμα να κυριαρχήσει επί μακρό μια αριθμομαντεία, ένα πόκερ αριθμού δήμων. Θα  είναι δύο  τρεις ή και περισσότεροι. Να είναι δύο. Γιατί να είναι δύο ; Πόσοι;  Να είναι τρεις. Γιατί τρεις; Να είναι τέσσερις. Και πάει λέγοντας.
Η ουσία είναι όμως άλλη. Αν μελετήσει κάποιος και  διαβάσει  τις αρμοδιότητες από  το ογκώδες σχέδιο του «Καλλικράτη » θ’ αρχίσει να σκέφτεται το εξής απλό. Καλά θέλω το χωριό μου να μείνει δήμος. Όμως  αυτός ο δήμος πρέπει αύριο να διεκπεραιώσει  την τάδε αρμοδιότητα  .Με αυτούς τους υπαλλήλους που έχει τι μπορεί να κάνει ; Έχουν την ικανότητα . Τι  θα κάνει αύριο όταν βρεθεί αντιμέτωπη με τις αρμοδιότητες αυτές; Ποιοι θα τις διεκπεραιώσουν; θα  γίνουν μετατάξεις και πότε; Υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ δήμων κάνω από δέκα χιλιάδες και πάνω από δέκα χιλιάδες οι οποίοι θεωρούνται κατά κάποιο τρόπο μεγάλοι δήμοι. Στους πρώτους περιλαμβάνονται επιτροπές  που δεν υπάρχουν στους δεύτερους. Υπάρχουν θέματα οικονομικά, γεωργικά κτηνοτροφικά ,νέες αρμοδιότητες που τώρα ασκούνται από την νομαρχία. ¨Επίσης χρειάζεται  ένας τεράστιος αριθμός υποψηφίων για να γίνει ένας συνδυασμός ,. Ανακατανέμονται αρμοδιότητες στα τοπικά συμβούλια και άλλα πολλά. Όλα  είναι βασικά. Και θέλουν μελέτη. Διάβασμα ένα προς  ένα .Και απαντήσεις  στο καθένα. Γιατί στην βράση κολλάει το σίδερο .Τώρα μπορεί να αλλάξει κάτι αν είναι στραβό τώρα μπορεί να βελτιωθεί  κάποια πρόταση. Αν κάνουν λάθος και αργότερα φανεί στην πορεία ότι κακώς πήγαν σ αυτό τον δήμο και όχι στον άλλο θα τους βρίζουν οι επόμενοι και κυρίως τα παιδιά τους. Το θέλουν; Φυσικά όχι. Επειδή  αύριο λοιπόν θα είναι αργά ,τα δημοτικά συμβούλια  και οι υπάλληλοι πρέπει να αρχίσουν διαβούλευση ,οι τοπικοί φορείς ,οι σύλλογοι ,μεμονωμένοι πολίτες που πονούν τον τόπο τους να αρχίσουν αμέσως μία καλοπροαίρετη   συζήτηση πάνω στα θέματα του σχεδίου νόμου και κατόπιν  να προχωρήσουν στο  χωροταξικό και να απαντήσουν πόσους δήμους χρειαζόμαστε. Τώρα υπάρχουν δεδομένα. Θέλει κόπο αλλά αξίζει να ασχοληθεί κάποιος . Ας κάνουμε και μια φορά το σωστό. Είπαμε πρώτα τις κάλτσες μετά τα παπούτσια.
ΥΓ.. Κανονίζουν χωρίς τον ξενοδόχο δηλαδή τον λαό η συμπεριφορά του οποίου δεν είναι σήμερα προσδιορίσημη  αλλά σίγουρα δεν θα ακολουθήσει τις προσταγές των κομμάτων είτε απέχοντας είτε ψηφίζοντας ενάντια στις επιλογές τους.

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΉ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Η Ελληνική εξωτερική πολιτική, ανέκαθεν έκανε κύκλους γύρω από τον εαυτό της, επιχειρώντας να επιλύσει τα συνήθως κρίσιμα χρονίζοντα και πολύπλοκα εθνικά ζητήματα με συνεχείς αλλαγές σε πολιτικές απόψεις και κατευθύνσεις και πάνω από όλα χωρίς καμία  σταθερή εξωτερική πολιτική και μάλιστα εν μέσω οικονομικής κρίσης γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνη!!
Παρακάτω  λοιπόν παραθέτω καποια από τα πολλά παραδείγματα αυτής της ερμαφρόδιτης εξωτερικής πολιτικής μας…
.Είναι γνωστό  ( ελπίζω ) , πως στο έδαφος των Σκοπίων, διαβιεί μεγάλος αριθμός ομογενών μας, που δεν αναγνωρίζεται επισήμως, ως ελληνική μειονότητα, από τις επίσημες σκοπιανές αρχές. Αυτό το «ξεχασμένο» κομμάτι του ελληνισμού, που αποτελείται από γηγενείς (ελληνόφωνους, βλαχόφωνους και λιγότερο σλαβόφωνους), Σαρακατσάνους και πολιτικούς πρόσφυγες, που έφυγαν από την Ελλάδα, την εποχή του καταστροφικού εμφυλίου, αλλά κράτησαν ακέραιη την ελληνική εθνική τους ταυτότητα και δεν προσχωρήσαν στην «ψευδομακεδονική» σκοπιανή προπαγάνδα!
Ενδεικτικά αναφέρω την περίπτωση της δασκάλας Αικατερίνης Βίδα, με καταγωγή από το Βαρικό Φλωρίνης, που ζει στο Πρίλεπ και εδώ και μια 15ετία, διδάσκει την ελληνική γλώσσα, σε παιδιά πολιτικών προσφύγων από την Ελλάδα, γηγενών ελληνοβλάχων, καθώς και σε νέους Σκοπιανούς, που επιθυμούν να μάθουν τα ελληνικά.
Το 2006, εδίδασκε την ελληνική γλώσσα, σε ένα φροντιστήριο του δήμου Πρίλεπ, απ’ όπου απολύθηκε από την διεύθυνση, επειδή μίλησε στους μαθητές για την «Θεσσαλονίκη, την αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου» και επειδή δημόσια κατακεραυνώνει την προπαγάνδα των γειτόνων, που ονειρεύονται «Μεγάλη Μακεδονία» μέχρι τον Ολυμπο και την Χαλκιδική!
Η κ. Βίδα έχει αιτηθεί τρεις φορές από το ελληνικό κράτος, να της δοθεί  εκ νέου η ελληνική ιθαγένεια, χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα.
Ιδια είναι και η περίπτωση, του ηλικιωμένου ομογενούς δασκάλου Αθανασίου Στεργίου στο Μοναστήρι, που εδώ και μια 20ετία, διδάσκει την ελληνική γλώσσα και ιστορία στα παιδιά Ελληνοβλάχων.
Ο κ. Στεργίου προσφάτως κατηγορήθηκε και «στοχοποιήθηκε» με προβοκατορικό τρόπο, από τα σκοπιανά ΜΜΕ, ότι «δρα με στόχο την δημιουργία ελληνικής μειονότητος», με αποτέλεσμα  να αυξηθούν οι πιέσεις και ο εκφοβισμός του από τις αρχές, αλλά και από σκοπιανούς εθνικιστές. Επανειλημμένως ο κ. Στεργίου, με καταγωγή από την Μηλεώνα Φλωρίνης, έχει αιτηθεί την επανάκτηση της ελληνικής ιθαγένειας, πριν φύγει από την ζωή.
Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις που έχουν καταθέσει αιτήσεις για απόκτηση ελληνικής ιθαγενείας, με αρνητικό αποτέλεσμα. Οι διπλωματικές μας αρχές στα Σκόπια, η ελλ. Πρεσβείας και το προξενείο στο Μοναστήρι, είναι ενήμερα. Ξεχωριστή είναι και η περίπτωση του ελληνοβλάχου δικηγόρου Γεωργίου Πίλη, του πρώτου προέδρου του ελλ. Συλλόγου «ΠΕΛΑΓΟΝΙΑ» στο Μοναστήρι, ο παππούς του οποίου ήταν εκδότης πριν το 1913, της εφημερίδας «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΩΣ», ο οποίος επίσης έχει καταθέσει σχετικό αίτημα για απόκτηση ελληνικής ιθαγενείας, στον ίδιο και την οικογένειά του.
Όσον αφορά τους πολιτικούς Πρόσφυγες, υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις, όπως οι ανωτέρω, όπου μικρά παιδιά ευρέθησαν εκτός Ελλάδος, στις άσχημες συνθήκες τότε του εμφυλίου, ενώ, όπως υπογραμμίζεται στα δημοσιεύματα, σήμερα αντιμετωπίζονται από την επίσημη Ελλάδα, ως Σκοπιανοί και όχι ως Έλληνες, που σημαίνει πως «χαρίζουμε» ουσιαστικώς αυτούς τους ανθρώπους στην  σκοπιανή προπαγάνδα,.
Έχει αξία να υπενθυμιστεί ότι η Βουλγαρία την ίδια ώρα, έχει παραχωρήσει ιθαγένεια σε περισσότερους των 40.000 πολιτών των Σκοπίων, που δηλώνουν Βούλγαροι!
Θέλετε και άλλο παράδειγμα της υπέροχης και στιβαρής μας  εξωτερικής μας πολιτικής;;..
Οι ίδιοι οι Πομάκοι – μέσω του Συλλόγου Ελλήνων Πομάκων – καταγγέλλουν, ότι υπάρχει έλλειψη όχι μόνο τηλεοπτικού αλλά και ραδιοφωνικού σήματος, σε ολόκληρη την περιοχή της ορεινής Ροδόπης ( Και μάλιστα την ίδια στιγμή, που αυτοί πληρώνουν κανονικά την ΕΡΤ μέσα από τους λογαριασμούς τους, της ΔΕΗ.)Δεν φθάνει λοιπόν το ότι τα παιδιά των Πομάκων πρέπει να διδάσκονται τα τουρκικά και όχι τα Πομάκικα , και πάλι χάρις στο υπέροχο ελληνικό υπουργείο εξωτερικών , το ελληνικό κράτος δεν τους δίνει και την δυνατότητα να παρακολουθούν ελληνική τηλεόραση, αλλά μόνο τούρκικα κανάλια.!!
Ούτε λίγο λοιπόν ούτε πολύ παραδίδουμε ολόκληρα τα Πομακοχώρια της Ροδόπης (το Προξενείο προτιμά τον όρο “ορεινός όγκος της Ροδόπης”, για να μην αναφέρεται σε Πομακοχώρια) στα νύχια της τούρκικης προπαγάνδας. Γιατί αν στο σχολείο μαθαίνεις τουρκικά, στην τηλεόραση ακούς τουρκικά, τι άλλο παρά Τούρκος θα νομίζεις ότι είσαι;
Εν’ κατακλείδι θα αναφέρω την  περίπτωση της ηρωικής δασκάλας  Χαράς Νικοπούλου, που  αυτό που περισσότερο από κάθε τι άλλο, ενόχλησε τους υπαλλήλους του τουρκικού προξενείου, ήταν το ότι επιχείρησε να φέρει τα μουσουλμανόπαιδα σε επαφή με τον ελληνικό πολιτισμό. Τους έμαθε ελληνικά τραγούδια, τους έδωσε βιβλία, ακόμη τόλμησε και να οργανώσει εκδρομές σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Αυτό ακριβώς λοιπόν θέλουν οι Τούρκοι. δηλαδή οι Πομάκοι να είναι αγράμματοι, να μην έχουν επαφή με Ελλάδα, να μην βλέπουν ελληνικά κανάλια στην τηλεόραση, για να νομίζουν ότι όλα γύρω τους είναι Τουρκία. με ότι αυτό συνεπάγεται…..Κύριοι πολιτικοί μας  ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ !!!