Έχουν αρχίσει να γελούν όσοι παρακολουθούν.. (και γνωρίζουν) τα τεκταινόμενα εν όψει των δημοτικών εκλογών. Η λέξη «μπάχαλο» δεν αρκεί για να περιγράψει κανείς το τι γίνεται στις κομματικές οργανώσεις και τα κομματικά επιτελεία, στη βάση, ακροδεξιοί συμμαχούν με αριστερούς, (πασοκτζήδες) με δεξιούς, δεξιοί με (πασοκτζήδες) και πάει λέγοντας.
Η συνένωση πολλών δήμων δημιουργεί ασάφεια για το... αποτέλεσμα και πολλοί εν δυνάμει υποψήφιοι αρνούνται τα κομματικά χρίσματα ή κατεβαίνουν αντάρτες συμμαχώντας με άλλους κομματικούς χώρους. Αυτό συνέβαινε και στο παρελθόν αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Το πιο γελοίο της υπόθεσης είναι η δήλωση πολλών υποψηφίων σαν ανεξάρτητων όταν είναι γνωστό ότι είναι κομματικά στελέχη και μάλιστα εκλεγμένα είτε στην αυτοδιοίκηση είτε στη βουλή. Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι στους νεοσύστατους δήμους οι συνδυασμοί σε πολλές περιπτώσεις θα είναι από 8 έως 12.Θα γίνει της «κακομοίρας».
Τα κόμματα προσπαθούν να παρουσιάσουν τις δημοτικές εκλογές σαν πρόκριμα για τις εθνικές εκλογές όποτε αυτές γίνουν. Δεν είναι σε θέση και δεν τα συμφέρει να δουν την πραγματικότητα.
Με λίγα λόγια εάν περάσουμε στην ουσία του θέματος τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι….
Τελικά σ αυτήν την χώρα όλα γίνονται ανάποδα. <<Πρώτα βάζουμε τα παπούτσια και μετά θέλουμε να βάλουμε τις κάλτσες>>! . Και δεν φτάνει αυτό αλλά μετά απορούμε γιατί δεν μπορούμε να τις βάλουμε.
Αντί να ξεκινήσει από την αρχή η κυβέρνηση από το τι θέλει και γιατί το θέλει με την διοικητική μεταρρύθμιση και να βγάλει τα βασικά θέματα στο προσκήνιο όπως έκανε τις τελευταίες ημέρες ,έβγαλε ένα κείμενο γενικόλογο και χωρίς να μπαίνει στην ουσία των θεμάτων. Αποτέλεσμα να κυριαρχήσει επί μακρό μια αριθμομαντεία, ένα πόκερ αριθμού δήμων. Θα είναι δύο τρεις ή και περισσότεροι. Να είναι δύο. Γιατί να είναι δύο ; Πόσοι; Να είναι τρεις. Γιατί τρεις; Να είναι τέσσερις. Και πάει λέγοντας.
Η ουσία είναι όμως άλλη. Αν μελετήσει κάποιος και διαβάσει τις αρμοδιότητες από το ογκώδες σχέδιο του «Καλλικράτη » θ’ αρχίσει να σκέφτεται το εξής απλό. Καλά θέλω το χωριό μου να μείνει δήμος. Όμως αυτός ο δήμος πρέπει αύριο να διεκπεραιώσει την τάδε αρμοδιότητα .Με αυτούς τους υπαλλήλους που έχει τι μπορεί να κάνει ; Έχουν την ικανότητα . Τι θα κάνει αύριο όταν βρεθεί αντιμέτωπη με τις αρμοδιότητες αυτές; Ποιοι θα τις διεκπεραιώσουν; θα γίνουν μετατάξεις και πότε; Υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ δήμων κάνω από δέκα χιλιάδες και πάνω από δέκα χιλιάδες οι οποίοι θεωρούνται κατά κάποιο τρόπο μεγάλοι δήμοι. Στους πρώτους περιλαμβάνονται επιτροπές που δεν υπάρχουν στους δεύτερους. Υπάρχουν θέματα οικονομικά, γεωργικά κτηνοτροφικά ,νέες αρμοδιότητες που τώρα ασκούνται από την νομαρχία. ¨Επίσης χρειάζεται ένας τεράστιος αριθμός υποψηφίων για να γίνει ένας συνδυασμός ,. Ανακατανέμονται αρμοδιότητες στα τοπικά συμβούλια και άλλα πολλά. Όλα είναι βασικά. Και θέλουν μελέτη. Διάβασμα ένα προς ένα .Και απαντήσεις στο καθένα. Γιατί στην βράση κολλάει το σίδερο .Τώρα μπορεί να αλλάξει κάτι αν είναι στραβό τώρα μπορεί να βελτιωθεί κάποια πρόταση. Αν κάνουν λάθος και αργότερα φανεί στην πορεία ότι κακώς πήγαν σ αυτό τον δήμο και όχι στον άλλο θα τους βρίζουν οι επόμενοι και κυρίως τα παιδιά τους. Το θέλουν; Φυσικά όχι. Επειδή αύριο λοιπόν θα είναι αργά ,τα δημοτικά συμβούλια και οι υπάλληλοι πρέπει να αρχίσουν διαβούλευση ,οι τοπικοί φορείς ,οι σύλλογοι ,μεμονωμένοι πολίτες που πονούν τον τόπο τους να αρχίσουν αμέσως μία καλοπροαίρετη συζήτηση πάνω στα θέματα του σχεδίου νόμου και κατόπιν να προχωρήσουν στο χωροταξικό και να απαντήσουν πόσους δήμους χρειαζόμαστε. Τώρα υπάρχουν δεδομένα. Θέλει κόπο αλλά αξίζει να ασχοληθεί κάποιος . Ας κάνουμε και μια φορά το σωστό. Είπαμε πρώτα τις κάλτσες μετά τα παπούτσια.
ΥΓ.. Κανονίζουν χωρίς τον ξενοδόχο δηλαδή τον λαό η συμπεριφορά του οποίου δεν είναι σήμερα προσδιορίσημη αλλά σίγουρα δεν θα ακολουθήσει τις προσταγές των κομμάτων είτε απέχοντας είτε ψηφίζοντας ενάντια στις επιλογές τους.
